خیلی چیزها

فکر تازه ام نیست؛ اکتشاف خارق العاده ای هم نیست؛ گمان میکنم خیلی چیزها هستند که میتوانند حس رضایت ما را برانگیزانند؛ حتی چیزهای کوچک و یا به ظاهر کوچک؛ فقط شاید کمی حماقت لازم است ، البته با چاشنی تیزهوشی و ذکاوت... ما از خودمان چه انتظاری داریم؟ فعلا به آنچه هستیم خشنود باشیم و از آنچه انجام میدهیم لذت ببریم؛ کارهایی که میتوانیم و دلمان میخواهد و یا حداقل منعی ندارد و یا بدمان نمی آید کم نیستند؛... به جای آنکه حسرت آنچه باید باشیم و سودای آنچه میتوانیم انجام دهیم یا باید انجام دهیم دو بار خسته مان کند، چه اینکه از کاری که میکنیم تنها خستگی اش به تن مان میماند بدون ذره ای لذت و حس بالندگی و خودباوری و لذت و عزت؛ و دیگر آنکه به خاطر آنچه به دستش نیاورده ایم چه از حیث موقعیت و چه موفقیت خود را از درون سرزنش میکنیم و این فشار وارده به روح مان ما را بیشتر از خستگی جسمی مان خسته خواهد کرد.....
امیدوارم هر روز از کاری که لذت میبرید خسته تر شوید ولی بانشاط تر باشید؛ که این خستگی تنها کوفتگی جسم است و جسم سالم قرین فرح روح است و فرح روح از خستگی در اکتساب و لذت بیشتر است ؛ و درماندگی در مسیری که بدان باور داری و ارج مینهی عین سعادت و موفقیت و سلامت است...