از خیال تا واقعیت
فرموده ای از امیرمومنان علی علیه السلام در مترو دیدم؛ مدتهاست بعضا در ذهنم میچرخد...مضمون: "" اگر کسی بسیار به گناهی فکر کند، عاقبت گرفتار آن گناه خواهد شد""... فکر تو را سوق میدهد به سمت و سوی خویش و تو چه بخواهی چه نخواهی انگیزه ات اراده میسازد و اراده به تو فوت میبخشد... البته روایت دیگری هم باز از حضرت علی علیه السلام کنار این فرموده می آید که در اینجا نمیگویم چه چیزی است.... حال فکر تو کجا واقعیت میبخشد و به واقعیت میرسد؟ دعا چگونه است؟ آن هم وقتی پای خدا و رحمت و بخشندگی او درمیان می آید... میخواهم ولی ببش از این چیزی نمیگویم که المعنی فی بطن شاعر...
خیلی دوست دارم که فکر کنم من غیر از دیگرانم، اما من هم مانند دیگران عادی ام؛ دچار آلودگیها دلبستگیها دغدغه ها ناراحتیها خواسته ها و... خدایا تو خود کفایتم کن که صبرم بریده.. اگر قرار است این گاری کج شود تو خودت درشکه چی را سالم نگهدار... خدایا من از دروغ ریا نفرت میترسم؛ من با تمام وجود دربرابر تو خاشع و خاضعم و در برابر بندگانت متواضع... نگذار افسارگیخته عنان تدبیر و تحمل را رها کنم... خدایا من هم آدمم...
در جمع دوستان قدیمی بود... حرفها و کنایه ها... تنهایی و سرافکندگی و نامانوسی... کاش میشد بگویم؛ کاش ...حرفی نیست اما من بنده معمولی و ساده تو فقط میخواهم ببینم و حس کنم و بفهمم که تو میدانی و میبینی... حرفی نیست... سرپوش میگذارم بر دل ، لگام میزنم بر دهان و دست و پای اراده را میشکنم؛ فقط ...
