بی‌اندازه‌ است

به اندازه همه آنان که میبینند و بی‌تفاوت از کنارم رد میشوند دلتنگم..
به اندازه همه آنان که میخوانند و بی‌احساس سکوت میکنند دلتنگم..
به اندازه همه آنان که خالصانه از جان محبتم را نثارشان کردم دلتنگم..
به اندازه همه آنان که فهمیدم بود و نبودم برایشان ذره‌ای اهمیت ندارد دلتنگم..
به اندازه همه آنان که هنوز در ذهن و یاد و قلبم هستند ولی خودشان و چشم‌هایشان را برداشته‌اند و رفته‌اند دلتنگم..
به اندازه همه آنان که درکنار هم خندیدیم، گریستیم، به آسمان خیره شدیم دلتنگم..
به اندازه همه آنان که نگذاشتند در تنهایی خود لالمانی بگیرم دلتنگم..
به اندازه همه آنان که زندگی را برایم تلخ و شیرین کردند دلتنگم..
به اندازه همه آنان که به من امید زندگی کردن دادند و شوق مردن را زدودند دلتنگم..
به اندازه همه آنان که زیبایی مهر و عشق را به سرای چشمانم آوردند و آنان که بذر کینه و نفرت را در سینه‌ام خشکاندند دلتنگم..
به اندازه همه آنان که چشمه بودند و برای من تالاب شدند و دریا بودند و خشکیدند دلتنگم..
به اندازه همه آنان که با رفتارشان پستی دنیا را به من نشان دادند دلتنگم..
دلتنگم.. دلتنگم.. دلتنگم...
و چقدر به اندازه کافی، بهانه که دلیل محکم برای دلتنگی وجود دارد و من عجیب دلتنگم..