فرشته‌وار

و ما انسانها چقدر دوست داریم فکر کنیم که تنها نیستیم؛ که در این جهان شگفت‌آور کوچک و بی‌ارزش نیستیم... امّا او تنها نبود، بزرگ بود و پهناور و شگرف؛ من دیدم که جمع فرشتگان، پشت او تا افق، با ردای نورانی و بالهای گشاده و گره‌گشا و سیمای دلپذیر، بزرگوارانه و با احترام، با آغوشی سرشار از لبخند می‌آمدند...

او را دیدم که می‌آمد، ساده و بی‌آلایش؛ او فرشته‌وار می‌آمد...