استثنایی یا معمولی؟!
یکی از ترس‌های بزرگ من که تازه کشفش کرده‌ام این است که در این زندگی انسانی معمولی باشم. معمولی یعنی چه؟ منظورم دراینجا این است که نه تنها دیگران درکش نکنند، خود او هم خودش را و حقیقتش را آنطور که باید نشناسد. چه میشود؟... هیچ‌یک از ما مثل همدیگر نیستیم و چو خوب بنگری هرکدام‌مان امتیازاتی داریم؛ پس بگونه‌ای میتوان گفت هر کدام از ما حقیقتا استثنایی هستیم و کارهایی استثنایی میتوانیم انجام دهیم اگر خودمان را باور کنیم.... و و و
...
اما در واقع ماجرا و تعاملاتمان آنچه به چشمهای ما می‌آید بیشتر تفاوت جسم و داشته‌های ظاهری‌مان است و یا تفاوت درونی‌مان؟ شناخت درونی پیداکردن کاری بس صعب و پیچیده است پس عجیب نیست که ما در ظاهر میمانیم تا اینکه باطن را دریابیم...... و این است که ظاهر برایمان مهمتر به نظر میرسد و از ارتباط سالم و سازنده با یکدیگر بازمیمانیم... و و و
...
خب حرف اضافه بس است...
