غزل من

از غزلهای زیبای منزوی این غزل است. یکبار دکلمه‌اش کردم. با آهنگی در زمینه... خورشید من! برای تو یک ذره شد دلم؛ چندان که در هوای تو از خاک بگسلم..... کاش زندگی هم به زیبایی بعضی شعرها بود؛ به زیبایی یک غزل ناب، به زیبایی خورشیدی که در پس ابر دلبری میکند و سایه‌ای که در زیر دستان‌ کشیده‌ی تبریزی‌‌ها با خنکای باد هم‌آغوشی میکند... و عطر گلهایی که به ما نوید آمدن باران را میدهند؛ بارانی که نه تنها خوب خیس‌مان کند که جان لبهایمان را از خنده سیراب کند... کاش زندگی هم به سلامتی و صلح و لطافت غزل تو بود.. کاش پس از این شب غزلی زیباتر از پس کوه طلوع میکرد... کاش...