فتی

تنها راه کسانی چون من و امثال من در این دنیا برای اینکه زنده بمانیم و پابرجا و مقاوم و اینکه مبتلا نشویم به شکست و ضعف و هزار لغزش اخلاقی و ... شاید متصف شدن به روحیه‌ی پهلوانی و جوانمردی باشه.. همان روحیه‌ی لوطی‌گری و مشتی بودن.. چشم‌پوشی، تغافل، گذشت، خوش‌باشی و خوبی بی چشمداشت و فروتنی در برابر همه همراه با عزّت برخاسته از توکل و خودباوری... بگمانم این تنها چیزی است برای ما که با اتصاف به آن میتوانیم حداقل زنده بمانیم و درمیان جماعت خلق رفت و آمد و برخورد و گفت و شنفت و داد و ستد داشته باشیم؛ غیر این یا برنمی‌آید یا سختتر برمیاد یا شرایطش نیست.. بالاخره هرکسی باید نقشش رو بشناسد و مدلش رو پیدا کند... مروّت و فتوّت...