فصول از دست رفته

شاید روزی به این ساعاتی که میتوانستیم در کنار هم باشیم، نه اینکه خوش بگذرانیم فقط همینکه کنار هم باشیم، حسرت بریم..‌شاید... آنزمان دیر و دور دیگر دستش به این روزها نخواهد رسید، پس اگر به آن نقطه رسیدید حسرت نخورید چون آبی که از چشمه جوشید‌ و رفت دیگر به نقطه آغازین برنخواهد گشت... شاید کهنسالی و مرگ احوالی باشد، سایه مرگ بر همه شوون لذت و جسارت برای آغاز کار جدید افتاده باشد، اما هرچه باشد برای هر چیزی زمانی است و برای هر قسمت از فصول زندگی غروبی است و این غروب به دنباله‌اش طلوعی نیست چون با هر غروب فصلی نو طلوع میکند و هر طلوعی همانطور که قدرت زیستن را به ما نشان میدهد، شکوه مرگ را نیز به رخ میکشد...‌نباید ترسید، نباید حسرت خورد، عاقبت همه چیز از دست میرود، بیتفاوت از چند و چون رفتار ما و حس خالصانه‌ی نگاه ما...