فوبیای غافلگیری

یکی از ترسهای بزرگ‌ من، فوبیای غافلگیری نام دارد. این فوبیا رو از خودم درآوردم، نمیدونم واقعا هم وجود دارد یا نه، احتمالا هست... تا می‌آیی با دردهایت و دلتنگی‌هایت کنار بیایی و زیر و خم نقاط ضعف و بدی و خوبی و قوتت را بشناسی و بالاخره یاور امور رو اوستا کنی، یکدفعه یک چکه ناراحتی جدید اضطراب جدید ناگهانی و بی‌انتظار اتفاق بیفتد و خبرش سر برسد و ظرف واژگون شود... برای همین اکثر اوقات که این حالت ترس در من ظهور میکند زیر لب دعاگو میشوم برای همه، دوست و آشنا و خانواده و جامعه و ... که خدایا ما را از ابتلاء و بلا و فجئه دور کن و بر ما به سبب ظلم و کفران نعمت و گناه خشم مگیر.... که من با درد خودم قرینم و رفیق، با درد دیگرانی عزیزانم نه که البته درد من هم هست و درد خودم...