یا بمانیم یا زودتر برویم...

یادته چی بهت میگفتم؟ یا همچنان بمانیم و بنشینیم، یعنی تن بدهیم به خستگی و تیرگی بودن ناقص‌مان و یا آنکه برویم، بدویم تا آنسو و از اینجا زود و سریع دور شویم، به امید آنکه شاید برسد رد پایمان به لمحه‌ی نشاط و شور عقل و عشق؛ خونهای سرخمان در تنگنای دهلیزهای قلبمان ته‌نشین شده است، بایست جریان یابد به نور و شور لبخند سادگی بزرگی به آسمان تسلیم و توکل و چشم‌پوشی سر اندیشه ساییدن...

...

چیزهای زیادی برای گوش دادن هست که میخواهم و میخواستم بگویم، یکی‌اش اصلا میشه میلاد بابایی؛ همینجوری...