بیخودی

میخواهم حرف بزنم اما گوش شنوایی ندارم یا اگر هست من روی سخن گفتن و عرض حاجت ندارم.. من به یک نشانه هم دلخوشم، من به یک جمله، من به یک تصویر که از برابر چشمان تو عبور میکند هم قانعم.. من به هیچ هم قانعم اما اگر کسی اینجا را میخواند که باید بخواند میگویم، این رسم زندگی نیست، این قاعده دنیا نیست، من کمی بداقبال بودم، شاید من شانس کافی نداشتم، شاید من قاعده را بلد نیستم اما دلتنگی و بیخبری و تاریکی و سکوت برای یک انسان مرگ است، من دارم میمیرم، آهسته و بیخودی...

..

آهنگ: نگاهی دوباره به آلبوم آخر علیرضا عصّار