بر تخت ملوکانه‌ام

شاید اگر یکروز پادشاه شدم  تنها وصیّت من به تو، شاهزاده لایق و رعنایم این باشد؛ در دقایق آخر عمرم، آنهنگام که در خلوت ملوکانه و بر تخت راحتی‌ام خوابیده‌ام، بعد از چندسرفه و خوردن یک جرعه آب از دستان ملکه‌‌ی تاج و تخت و عزت و شکوهم :" هیچ چیز را نه آنچنان جدی بگیر که عرصه بر تو تنگ شود و نه آنچنان ساده بگیر که زمام امور از دستانت رها و جدا شود..." خلاصه شل و سفت نکن، آدم باش و معتدل، نه پدر خودت رو درآر نه صاحب‌بچه‌‌ی مردم...