عمل به وظیفه در حال (مثلا من اوکی‌ام چندم)

در شرح حال بزرگی قدیم میخواندم که به وقت عبادت آنگونه‌ای بود که انگار جز عبادت کاری ندارد و در وقت مطالعه و کتابت چونان کسی بود که انگار تمام تمرکز و حواسش مصروف مطالعه هست... حرف آنکه تو هر کاری که میکنی در هر زمانی که هستی گمان کن که وظیفه تو تنها همین است؛ اگر مشغول تناول غذایی هستی یا پیاده‌روی در مسیری و پارکی یا حتی چه میدانم کارهای کوچکتر و بزرگتر، تصور کن تنها کاری که تو باید انجام دهی همان است، وظیفه تو تنها همین دقت و ظرافت و محکم بودن در تمام و کمال و بهترین نحو انجام دادن آنکار است... تو همان کسی هستی که در لحظه هستی، پس در لحظه زندگی کن و فکرت را و حواست را معطوف به موقعیتی که هستی بکن تا هیچکس و هیچ‌چیز رهزن قدرت اعجاب‌انگیز تو در تحول و رشد ثانیه‌های وجودت نشود....‌ (الکی مثلا من خوبم:)