این دیگه شکاف نیست، پارگی(نسلی) است...

فرق ما جوونا با شما پدرا و مادرا میدونید چیه؟ اینه که شما زندگی‌تون رو خوب و بد ساختین، تو فکر تغییر و تبدیلش هم نیستید و جرئت از نو شروع کردن رو هم ندارید یا بهتر بگم مغز خر مگه خوردین که تو فکر فالس و ترو انتخابهاتون و پ از اون خراب کردن و درست کردن باشید؛ آقا بهتر بگم اصلن شما ذهنیّت‌تون اون چارچوب کلی و اصلی و بقولی شما و نماتون از زندگی، اشیاء و آدمها ساخته شده و ثبت شده کالنقش علی الحجر.. گرفتین چی میگم؟! ما چی اما؟ همه چی‌مون رو هوا، چپ از راست نمیدونم، اوضاع بغرنج و خطری و هزینه انتخاب و اشتباه بالا... و تشخیص سخت، میخوایم کاری بکنیم ولی نمیدونیم دقیقا چیکار باید بکنیم، میخوایم از زندگیمون استفاده کنیم لذت ببریم ولی نه تنها به آرامش دست پیدا نمیکنیم که در ولوشو و شلوغکاری این جامعه و دنیا فقط سکه سیاهه‌ی دلآشوبی کف دستمون‌ه.... القصه چی بگم، میخوام غر بزنم خلاصه، رسیدگی کنید :)) اوخ نه رسیدگی نکنید، اگر نمیتونید خودتون رو جای ما بذارید یا یادتون نمیاد جوونیای خودتون که شرایط حالات ما رو حتما داشتید، دلسوزی و ارشاد الکی هم نکنید، تو رو جدتون برای ما دلسوزی نکنید که فقط کار ما رو سخت میکنید و ما رو دربرابرچاله و چوله‌ها و خلاهای فکری و دست‌اندازهای اخلاقی بیشتر الکی میندازین.. الحاصل بذارید به حال خودمون باشید، درک متقابل یخدی، تحمل و صبر و احترام و محبت حتما.... :) همدردی و همدلی نمیشه دیگه چه کنیم.. زندگی را از دست‌رفته میپندارم بی‌آنکه چیزی به دست آورده باشم. تو چه فکر میکنی؟!..