فانوس من

پیرزن میگفت: ننه! هر کسی که بره، یه ستاره تو آسمون میلغزه، میلرزه.‌حالا اگه آدم خیلی خوبی باشه ما میتونیم ببینیم که اون رفته... اما من مطمئنم! اگر یکروز برم یه ستاره تو آسمان روشن میشه، اون همون فانوس منه که گذشتم پشت سرم، خودم با دلم زدم به جاده تاریک، تو تاریکی آدم بهتر نمیبینه و چیزای بهتری میتونه ببینه...