دوقورت و نیم و هیکل ما

دوچیز هیچ زمان اقناع نمیشه: نفس آدمی و دویم خانوم والده.. شما هرکار بکن، ببر بیار بخر پهن کن جمع کن جارو کن پارو کن بشور بساب بپز گوش کن خم شو دولا شو نهایت یه تشکر بعد اونوقت یه ثانیه بعد یه ذره دستت بلغزه خطا کنی حواست پرت بشه، کلا قلم رد بر کلیه محاسنت میکشن و تو را تا مرز تخفیف و تحقیر و لعن و نفرین و تهدید میکشون و با لفظ و کنایه و ادا و حرکات سر و صورت و بدن میگن بابا بچه مردم رو ببین، والا بقیه بچه دارن ما هم داریم، تا مادرشون جیکش درمیاد گوش میدن سریع انجام میدن.. مادر من بچه مردم رو میشه دوتا نمونه بگید دقیقا کی (مثل کروبی که به احمدی‌نژار میگفت اسم دوتا کشور رو بگو لااقل :) بچه مردم تخم دوزرده میذارن؟! بچه مردم آدمن ما حیوونیم، ما نوکر و کنیزی فقط بکنیم دل نداریم حرف نداریم، بابا مرغ همسایه غاز و مرغ ما کلاغ و بقیه دل و روح دارن و ما سنگ و ریح و بقیه کیفوربودن و نیازشون حقشون‌ه و نمازِ و جانمازِ ما نجس‌ه؟! آخه من نمیدونم چی باس گفت، سکوت کنه آدم و کظم غیظ کنه حمل بر بی‌محلی میشه و خب صحبت هم راه به جایی نداره و از دایره منطق خارج شدن همان و بالارفتن صدا همان.. اصلن قرار بر چه قرار، چیکار کنیم درسته، اینطور هم نیست که بگی این شد و اینکار رو کردم و تمام... القصه اینم یه عالمی‌ه، گه مرا از خویش میرانی و گه میخوانی‌ام، آنچه دستت داده‌ام نامش دل است افسار نیست، مصراع اول درست یادم نبود یه چیزی ساختم جناب شهریار به بزرگی خودش ببخشه.. :) ما جونم برا شما مادرا بدیم کم‌ه ولی خب گاهی هم دوقورت و نیمتون اندازه قد نامیزون‌ه ما میشه ما رو میبلعه دیگه.. :)