لیسیدن لاکچریّت

سالار را، بستنی سالار را میخورم. به یاد روزهای کودکی که اوج تمنا و لاکچریت همراهی پهنای زبان با سرخی بدن سالار بود. به راستی بستنی کیم چه کم از سرخی سالار دارد؟!... :)