رضای حق
اولین و بزرگترین دوست انسان خانواده اوست و اولین و بزرگترین دشمن او هم همان...
من که اول دغدغه‌ی انسانی‌ام در این روزها جلب رضایت پدر و مادرم و دیدن خشنودی آنهاست.. امیدوارم دراین‌باره هرچه زودتر کاری کنم کارستان... وقتی در دبستان جز سی را میخواندیم و به گونه‌ای بعضی سور را بیشتر میخواندیم و گاه هرروز صبح مرور میکردیم، بهرجهت حفظ شدیم. من از سوره بینه خوشم می‌آمد بخصوص به خاطر آیه آخرش که میفرماید رضی‌الله عنهم و رضوا عنه، ذلک لمن خشی ربه.. یعنی هم خدا از آنها راضی است و هم این یاران بهشتی از خدا راضی‌اند، اونوقت چرا؟ چون نسبت به خدای خودشون خشیت و حرف شنوی داشتند...
خب حالا ما داریم که رضی‌الله فی رضی‌الوالدین (و سخطه فی سخطهما)؛ بله، فقط مساله اینجاست که لزوما قرار نیست این احساس خشنودی و رضایت دوطرفه باشه و هیچ قراردادی نیست که حرف شنوی شما با پاسخ شایسته روبرو بشه و البته بحث در اخلاق بشری و گیر و گورها و عدم فهم‌های متقابل و رذایل و بالا و پایین رفتن قیمت ارز و مشکلات زندگی‌ست:)؛ درک میکنی که میتوان گفت به نوعی این زیرمجموعه به ظاهر کوچک از نظر اهمیت و سختی از اصل کاری چیزی کم ندارد؟!.. :)))
