ابر رحمت دوست

 

 

 نمی‌کنم گله‌ای لیک ابر رحمت دوست، به کشته‌زار جگرتشنگان نداد نمی

چرا به یک نی قندش نمی‌خرند آن کس، که کرد صد شکرافشانی از نی قلمی

سزای قدر تو شاها به دست حافظ نیست، جز از دعای شبی و نیاز صبحدمی...