قانون بیستم پارساپور

 

 "وقارت را پیش هر کس و هرچیز و هروقت نگه‌دار"... مزاح هم حدّی و وقتی دارد، آنگونه نباش که بر تو جسور شوند.. حرص زدن و عجله کردن و اضطراب و ترس برای پیشامدی که نیامده همه از این است که انسان ثبات شخصیّتی خودش را فراموش میکند و برای چیزی که خارج از اراده و اختیار اوست و یا برای او نیست ولع بیهوده دارد... هرچیز در زمان خودش اتّفاق می‌افتد بی‌آنکه تو بخواهی یا نخواهی...