شب نشین کوی سربازان و رندانم چو شمع

 

 

 جهانی دروغ و یه دنیا غروب و
یه درد عمیق و یه تیزی تیغ و
یه قلب مریض و یه آه غلیظ و
یه دنیا محال و تو سینم (سینه‌ام) گذاشتی...

 

این بماند برای اوّلین شب نبودن و غربت.. بریم تو مه گم بشیم...