خط سفید

 

 

 هر روز که فکرم مشغولتر است میبینم خط سفید شدن صورتم تندتر میشود... مویی که بیهوده سپید میشود، تمام ناراحتی شاید این باشد، امّا نه، قاعده‌ی زندگی به هر حال همین است، چه زود چه دیر... انگار همه چیز منجمد شده است، همه مانند این شخصیّتهای تئاتری سرجایشان میخکوب شده‌اند و تویی که میچرخی که شرق و غرب را پیدا کنی امّا سرت گیج میرود... حقیقت این است که در آستانه‌ی تولّدم بیش از هر زمان میترسم، از این مردم، از پیشامدهایی که نیامده‌اند ولی می‌آیند و از خودم که به کدامین سو گام برمیدارم و از سرانجام همه چیز...