ریه‌ی ناقصی دارم

 

 

 بعد از یکماه دوباره آزمایش دادم و هنوز بدنم درگیر با کروناست و هنوز خراب غمزده‌ام و محبوس در خانه.. از این بهتر نمیشه!.. واقعا دلم یک جمع دوستانه میخواد، یه محفل علمی و روحانی، یک انگیزه‌ی واقعی برای کار کردن و زندگی، نشستن پای صحبتهای یک فرزانه، در معرض نغمات یک شاعر قرار گرفتن، نمیدانم، دلم خیلی چیزها میخواهد که فقط میخواهد، من هم نمیگویم نخواه ولی کاش مسکوت بماند، زخم نشود، زخمه نزند بر روحم فقدان حقیقی خیلی چیزها.. دوست دارم حرف بزنم، بی ترس از قضاوت و خیلی چیزها و بشنوم و یاد بگیرم و یاد بگیرم و احساس کنم و کسی چه میداند من چقدر از یاد گرفتن و احساس کردن خوشم می‌آید..