وان دم که بی تو باشم

 

 

 میخواهم بی‌آنکه بگویم شنیده شوم، بی آنکه بنویسم فارغ شوم، بی آنکه باشم دیده شوم، بی حرف از ممات و حیات دوست داشته شوم، میخواهم شبهایم فارغ از فکرکردن به فکرنکردن بگذرد و چشمانم به دنبال فهم خطوط زیبای جدید صحیفه‌ی زندگی باشد و نه مرور چندباره‌ی خاطره... میخواهم ولی نمیشود، دیروز نشد، امروز نشد و یقین دارم فردا نیز نخواهد شد...

"یقینِ شک‌آلود" نام دیگر من است...!