حرف اضافه بسه!
حرف اضافه بسه، هیچکدوممون مرد جان نثاری برای همدیگه نیستیم.. محبّت چیه آشنایی چیه رفاقت چیه، وظیفه چیه، رابطه مادر فرزندی چیه پدر فرزندی چیه، وطن چیه، درد چیه همسایه چیه، نون و نمک چیه، قدرشناسی چیه، سکوت کنیم فقط، از تظاهر بکاهیم، از ریا و دورویی، ولش کن باباجون این قصّه‌های رنگ و لعابدار رو، تهش هیچ چی نصیب من و تو نمیشه، مایی که از ما بودن جز دوری چیزی یاد نگرفتیم، هی سمت دیوار میریم کج کج راه میریم گاهی برمیگردیم که خدانکنه یه خنجر ناغافل سمت ما بیاد، بدجنس نیستیما نیستندا فقط ناگزیریم، همه‌مون تو بد مخمصه‌ای گیر افتادیم، گاهی از جهل گاهی از ترس، شاید در خفا بهمون یاد دادند یاد گرفتیم که نزنی میخوری، انگار هیچ چی دیگه حساب کتاب نداره، بپا، بپا عزیز من، تو تاریکی قدم برداری، از اومدن صبح گریزون باشی، هی بشینی غصّه بخوری از تنها نبودن ناامید باشی، این شد معنی زندگی آخه؟ هی تز بدی به همه فلان کنید بهمان نکنید تو رو سنه نه، برو کنار بذار باد بیاد..
