دست لطف الاهی

 

 

میدانم، خودم هم میدانم که میتوانم مظهر تجلّی حضرت حق باشم، یکپارچه نور بشوم، نه آنکه نام و نشانی از من بماند که تمام خضوع شوم و این سبکی مرا تا آستان عرش الاهی ببرد، این را گاه مکاشفه کرده‌ام و بعینه مشاهده کرده‌ام، در لحظاتی از خلوت و ظهور خیر در جلوت و چه در قامت و قیامت ابدان و عیون دیگری، انسان محل نزول روح الامین بشود کم کاری نیست ولی امان از بعضی زمان و مکانها و دست لطف و چشم عنایت الاهی... امّا چه کنیم..!