عفو عمومی!

 

 

 [ ] من، بنده‌ی خدا، در اینروز خدا، اعلام عفو عمومی میکنم! بدینوسیله لازم می‌بینم که کتبا این احساس قلبی را اظهار کنم و بگویم، این حقیر در پنج‌شنبه‌، یازده شهریورماه سال یکهزار و چهارصد هجری شمسی مصادف با بیست و چهار محرم الحرام سنه هزار و سیصد و چهل و سه هجری قمری و دو سپتامبر سال دوهزار و بیست و یک میلادی، بنابر ارشاد قرآنی و عنایات رحمانی میخواهم بر این بیان نورانی صحّه بگذارم که فاعفوا واصفحوا حتی یاتی الله بامره، از تمام برادران و خواهران ایمانی و انسانی خویش درگذرم، قلم عفو به تمامی گذشته‌ بکشم و نسبت به تمام اعمال و نیات سوئی که این و آن، آشنا و غریبه، دوست و دشمن، انسان و حیوان و جمادات و نباتات(!) نسبت به من داشته‌اند چشم پوشی کنم و اگر هنوز بر این قرار و مدارند از خدا اصلاح و هدایت خویش و آنان را خواهانم، باشد که درست باشیم و راست عمل کنیم و از تظاهر و کژرفتاری و نفرت برحذر باشیم و عاقبت الامر از جمله‌ی رستگاران قرار گیریم، الهنا آمین! این شعاری نیست واقعی است، این نیاز را بیش از همه خودم احساس میکنم، امروز روز بخشش خویش هم هست، قبول نواقص و عیوب و استمداد از حضرت حق برای اراده و توان لازم جهت اصلاح و پذیرش کمبودها... این را چونان قیدی به شاخه‌‌ای از ساقه‌ی قلبم آویزان میکنم و چونان طنابی به گردنم می‌اندازم تا مرا یاد باشد و ارشاد باشد بر این مطلب که من در این لحظه و ساعت از هیچکس و هیچ چیز دلخور و ناراحت نیستم و ذرّه‌ای نفرت نسبت به هیچ کس و هیچ چیز ندارم (مانند تمام ساعات و روزهایی که نداشته‌ام ولی زیاده‌خواهی نفس امّاره و وسوسه‌ی شیطان بدگمان مرا بر حرص زدن و غصّه خوردن و استکبار نفس واداشت و با آنکه می‌دیدم و می‌دانستم در فریبش دست و پا زدم و غرقه به آشوب بادهای هرزه‌گرد شیطانی از ساحل امن و آرامش و ایمان به دور ماندم) برای هر انسانی در هر شکل و هیبت و هیئتی احترام قائلم، به حکم و کرّمنا بنی آدم و...، گرچه نسبت به اعمال هر کسی به تناسب اخلاق و عرفی که پذیرفته‌ام سنجش و ارزش قائلم ولی این مطلب را سوای از شخصیّت هر کس مورد توجّه قرار می‌دهم که هر کسی را راهی و زندگی‌ای و بهره‌ای بوده است و خواهد بود... اللهم وفّقنا لما تحبّ و ترضی و تجنّب طریق الضّلاله و الرّدی، الاهی نفس مرا به خوبی رهنمون باش و از آفات زیادی‌خواهی و فریبندگی‌های دنیا در امان بدار و جلوه‌های جلال و جمال خودت را آن به آن حلاوت لحظه‌هایم قرار بده!.. از خدا میخواهم کدورتهایی که به سبب آثار و نتایج اعمال و رفتار و گفتار من در روح و قلب انسانی و عزیزی نشسته است را برطرف کند و راه جبران مافات و بدی‌هایم را به من نشان دهد و توفیق خوبی کردن و به دست آوردن دلها و خیرخواهی و حسن رفتار و حسن نیّت را به من ارزانی کند، الهنا آمین... ای مصطفی! بخوان و به یاد داشته باش این کلام حضرت حق را که دوست داری:
وَاصْبِرْ نَفْسَکَ مَعَ الَّذِینَ یَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِیِّ یُرِیدُونَ وَجْهَهُ ۖ وَلَا تَعْدُ عَیْنَاکَ عَنْهُمْ تُرِیدُ زِینَةَ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا ۖ وَلَا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنَا قَلْبَهُ عَنْ ذِکْرِنَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ وَکَانَ أَمْرُهُ فُرُطًا.
خودت را مقیّد کن بر خوبی و این قرار و بر این مشارطه و مراقبه و محاسبه، متخلّق باش بر این اعتقاد ثابت قدم باش تا ضمیرت روز به روز بر این رنگ روشنتر شود، به حق محمّد و آل طاهرینش (صلوات الله علیهم اجمعین) و حضرت حجّت (روحی فداه). خدایا! بر تحمّل و سعه‌ی صدر همه‌ی ما بیفزا!...