عشوه آهوی روباه باز صیّاد

 

 

به شهریار بگوئید حال این درویش / به شهریار برید آگهی از این دل ریش

مدد کنید که دورست آب و ما تشنه / حرامی از عقب و روز گرم و ره در پیش

توانگران چو علم برکنار دجله زنند   / مگر دریغ ندارند آبی از درویش

اگر تو زهر دهی همچو شهد نوش کنم /  به حکم آنکه ز دست تو نوش باشد نیش

به نوک ناوک چشم تو هر که قربان شد /  ازو چه چشم توان داشتن رعایت کیش

از آستان تو دوری نکردم اندیشه / چرا که گوش نکردم بعقل دور اندیش

اگر گرفت دلم ترک خویش و بیگانه / غریب نیست که بیگانه گشته است از خویش

به عشوه آهوی روباه باز صیّادت / چنان برد دل مردم که گرگ گرسنه میش

بیا و پرده برافکن که هست خواجو را / شکیب کم ز کم و اشتیاق بیش از بیش

"خواجوی کرمانی"

پ.ن: از همینجا یه سلام بکنیم به بچّه‌های خوب شهریار، همینجوری الکی! :)