یک چیز وحشتناک

و چیز وحشتناکی که هست و به نوعی متاثّرکننده و مسخره این است که یکروزی می‌آید که حسرت این روزهایت را نیز میخوری! نه لزوما حسرت این موقعیّت بغرنجی که در آن قرار داری بل حسرت زندگی‌ای که از کفت رفته، چون زندگی یعنی از دست دادن متوالی، کفّه‌ی از دست دادنها بیشتر است یا لااقل محسوستر است! جوانی‌ای که از دست دادی، عمری که به گذشته پیوسته، همه‌ی فرصت‌های ریز و درشت، عزیزانی که یکی یکی از دور و برت پراکنده میشوند، بازیکنان مورد علاقه‌ات کفش‌هایشان را آویزان میکنند و بازیگران مورد علاقه‌ات می‌میرند و حتّی لباسهایی که در آنها خوش بر و بالا می‌نمودی مندرس میشوند! و حقیقت این است که ما یکبار هم زندگی نمیکنیم چون واقعا نمیفهمیمش، نمی‌فهمیم که زندگی کنیم و نمی‌فهمیم که حال که میخواهیم زندگی کنیم زندگی نمی‌کنیم!..