ما خود شکسته‌ایم چه باشد شکست ما.. یاد این مصراع از سعدی افتادم..احساسم این است که چه زود واداده‌ای، چرا، نمیدانم چرا، نمیدانم دلخوش به چه چیز باید شد برای ادامه دادن، باید سر خودت را با چه چیز شیره بمالی، میدانم امّا دیگر خیلی واژه‌های دهن پر کن برق در چشمانت نمی‌اندازد؛ زندگی چیزی را که نباید از ما بگیرد گرفت، خیلی زود هم گرفت، از کجا و چطور چندان معلوم نیست ولی گرفت، حتّی نمیدانم آنچیزی که گرفت دقیقا چیست، نامش چیست، چه شکلی است، حالا تو آنور خطی و مابقی که چون تو نیستند اینور خط..
