نقره داغ

و باز هم همانگونه شد که همیشه میشد... شاید دیگر شعر نسرایم؛ چه فرقی میکند...

و شاید دیگر از عشق نگویم؛ به چه کسی برمیخورد... و اگر شانس بیاورم دیگر کسی را با جان و دل دوست ندارم، چون من در این راه بیحاصلترین و بی‌استعدادترین آدمم..

من عددی نیستم، هیچ هم نیستم، پس از چه بگویم؟! با این وجود سکوت سزای سختی است برای من و نوش جانم باد...