شک در وجود

چه چیزی میخواستم بگم؟ یا میشد بگم؟ یادم نیست یا لااقل اینقدر توان ندارم تا زور بزنم فکر کنم...

...

شاید درست باشه؛ دارم انگار به این نتیجه میرسم که در این دنیا محبت هیچکاره است.. یا شاید هم محبت واقعی و خالص وجود نداره.. چیزی که واقعا ما انسانها رو از این وحشتکده رهایی بده.. نمیدونم شاید بقیه هم به هم‌چنین چیزی رسیدن ولی شک دارم کسی جرئت کرده باشه گفته باشه.. حداقل شعرا رو که میدونم همه‌اش میخواستن ما رو از این حقیقت منحرف کنن.. شاید اونها فرق میکردن یا رسالتی بر دوششون احساس میکردند که به زندگی تلطیفی بدهند و یا چاره‌ای نداریم که بگیم دسته‌ی جاهلی بودند و یا حتی شیّاد... ولی بذارید یه چیزی رو بگم، من به شخص .ا.یدم در دواوین شعرا؛ من؟! آره من...