الا ماشاءالله

 

 

 واقعیّت این است که اگر اخلاق حسنه اجازه می‌داد نصف بیشتر این افرادی که هستند را بلاک میکردم.. اعتقادی به بلاک و این حرفها ندارم ولی حقیقتا دیگر حوصله کسی رو ندارم.. یعنی ترجیح میدم کلا کسی نباشه تا باشه و نباشه... فعلا فضا اینطوره دیگه، وضع ما اینه، شمایی که حالت خوبه مفت چنگت، سفت بچسب، الکی حال خوبت رو با فکر کردن و دیدن این و اون خراب نکن، هر کسی هم که گفت کوفتت بشه و سوسه اومد یا حسادت کرد بگو شادی من چیزی از تو کم نمیکنه، برو خدا اصلاحت کنه.. ترجیح میدم با خودم‌ تنها باشم، تا امروز بودم از امروز میخوام درستتر و بهتر و کاملتر تنها باشم.. حیف که نصف آگاهی ما و حال خوب ما از همین راه تکنولوژی و بند و بساطش درمیاد وگرنه شخصا اگر میشد همه چیز رو کنار میگذاشتم و همون زندگی کهنه‌ی قدیمی رو انتخاب میکردم، واقعا میگم این رو ولی حیف که نمیشه چندان... تصوّر میکنم باید تنها باشم، تنها نه اینکه تنهایی متضاد با کسی بودن از نوع جنس مخالف، نه عزیز من نه قربونت برم، داستانی که من دارم برای وجود ذیقیمت حضرتعالی تعریف میکنم از یک سنخ دیگه است... علیهذا همینکه خودم رو تحمّل کنم و خودم رو راست و ریست کنم و به فکر قبر و قیامت خودم باشم خیلیه... وقتی چیزی پایدار نیست خب بذار بره بکَن اصلا بذار نباشه رها شو از این تکلّفات دنیای بی در و پیکر امروزی... فردا که هر کسی دنبال زندگی خودش رفت، فردا که هر کسی دنبال حسابرسی اعمال خودش رفت، تو امروز و فردای خودت رو بچسب... شدیدا تاسف میخورم به روزهایی که از دست دادم و این بار اندوهی سنگین بر سینه‌ام است.. و خب ماجرا اینه که قرار نیست چیزی درست بشه یا باری برداشته بشه از روی دوشت بلکه آن به آن اضافه شدن مسئولیّت است و تکلّف و زحمت و نگاه متوقّع این و آن و زمانه و خاک و آب و آسمان.. نه تنها تو را مسئول سرنوشت خودت میدانند که پایت را به سلامت خانواده و فرزند و همسر و جامعه و بشریّت و کلیّت کره‌ی زمین می‌کشانند.. خب ما چقدر سر داریم که این همه سودا داشته باشیم؟! شما تنها بشریّت را حیرانتر و در کار خویش سردرگم‌تر کرده‌اید، چه کند بدبخت با این همه فشار فلسفی و روانی و سیاسی و اقتصادی؟! حاشا و کلّا... و کم‌ من فادح من البلاء اقلته و کم من مکروه دفعته و کم من ثناء جمیل لست اهلا له نشرته، اگر درست عبارات را آورده باشم... خب قصّه اینه، هیکل سراپا گه، سراپا نقص، سراپا شر، نه یکی هزار در هزار انسان در کنار هم اینگونه، از بمب اتمی خطرناکتر نیست؟! خب افسار ما را کسی گرفته، معلوم است لگام ما در دست کسی است که رم نکنیم وگرنه هیچ استخوان سالمی از هم باقی نمیگذاریم.. عجب عجب عجب...