و علی الله فلیتوکّل المومنون

 

 

 دیگر دلخوش به حضور هیچکس نیستم و از طرفی از نبود هر یکنفر هم می‌رنجم... انگار به بودن همه نیازمندم و از طرفی از دست همه فرار می‌کنم.. این است رنجوری و مهجوری...