قانون بیست و دوم پارساپور

 

 

 "تو تنها به خدا پاسخگو هستی"؛ این بدین معنا نیست که انسان در قبال خود، خانواده و جامعه مسئول نیست بلکه این یعنی تو باید آنگونه خودت را تعریف و به دقّت مورد نظر و بازخواست قرار دهی که خدا آنگونه نظر دارد؛ پس خوشآمد یا رضایت غیر خدا فی‌نفسه مدخلیّتی ندارد و فقط این اراده و رضایت خداست که در انطباق با همه چیز به آنها رنگ و بو و مشروعیّت می‌دهد و البتّه که کسی که در جهت اجرای فرامین الاهی قدم برمی‌دارد به سمت کمال و تعالی از هر منظر صعود می‌کند و چنین انسانی یقینا حقوق یک انسان دیگر را پایمال نخواهد کرد... این قانون با نام "مضطرب حال مگردان من سرگردان را" :) هم معروف است، چرا که پیام این قانون این است که یک انسان عاقل خودش را برای دنیا و مردم دنیا به اضطراب و تشویش نمی‌اندازد که این خلاف مقام رضا و تسلیم است و کسی که به دریای محبّت و غفران الاهی و رحمت واسعه خداوند بپیوندد، دیگر از هیچ گردابی هرچند سهمناک خوفی ندارد که الا انّ اولیاءالله لا خوف علیهم و لا هم یحزنون... و در کلام‌ معصوم آمده که هرکس رابطه‌ی خودش را با خدا اصلاح کند، خداوند رابطه‌ی او با مردم را بهبود می‌بخشد..