خویشتن

 

 

 میخواهم تا صبح بنشینم برخلاف قاعده و به خودم فکر کنم، به آنچه کرده‌ام، آنچه هستم و آنچه باید یا شاید باشم و خواهم شد... باید به خویشتن خویشم فکر کنم، بی تکلّف و دردسر.. میخواهم صبح امروزی که خواهد آمد، با چشمانی خواب‌آلود ولی جانی بیدار لباس رزم بپوشم و به تیرگی خیابان بزنم..