اشک سایه

 

 

 دیگه صدای سایه رو هم نمیتونم بشنوم، گریه‌ام میگیره، مثل شجریان که وقتی صداش رو میشنوم غصّه‌دار میشم که زنده نیست و و و کسان دیگه که اسمشون رو نمیبرم... چرا تحمّل نبود آدما رو دیگه ندارم، از کی تا حالا اینقدر نازک نارنجی شدم که سریع بغض بچسبه به گلوم و اشک بدوه تو چشام... انگار از دستم داره میره، ازدستم داره میره..