زاویه‌داری زمانه

در یک زاویه‌ای از خانه نشستم که سه‌سال پیش نشسته بودم.. یاد شعری افتادم که سه‌سال پیش گفته بودم.. یاد عکسی افتادم که سه‌سال پیش انداخته بودم.. یاد حس و حال سه سال پیش، بهتم زده از این گذشت زمان و این حالت تکراری نشستن و زل زدن و در فکر فرو رفتن... و به عادت سه‌سال قبل قرآن رو باز میکنم و دوباره همان آیات... اما وضع فرق کرده، نمیشه گفت فرق نکرده، اما چطوری؟! کجاش، چیش دقیقا عوض شده؟!... این حالت گنگ تکراری که در یک زاویه‌ی شکسته بر انسان قائم میشود، برای خراب شدن انسان کافیه..‌ خدا نصیبتون نکنه...

خر تو گاو

شهر رو آدمها دور از وجود حیوانات بنا کردند تا راحت باشند... اما باید خودت ببینی به چشم خودت که چه حیوونایی اینجا زندگی میکنند... گاوان و خران باربردار به ز آدمیان مردم‌آزار... عجب حال و هوایی این حال و هوا؛ بهبه خدایا شکرت، من رو آدم کن... ولی با همه این حرفا یه خرس قشنگ نازنازی امروز دیدم...

یه ذره کفر بگو عمو ببینه

مگه چه هیزم تری احتمالا به تو فروختم من؟!! که خوشت نیومده.. توت بود، عناب بود...؟ از اونا؟ خار و خس خز..!؟ آره قربونت.. ما ز اسب و اصل افتاده‌ایم...