شرط‌بندی بر هیچ

تو برگزیده نبودی، قبول کن که نبودی؛ به اینجا که میرسد چاووشی، الحق که صفا باصفا گفته، خطاب را به سمت خودم میگیرم.. چه کردی؟! ای مصطفای بیچاره من! چه کردی با خودت و حیثیتت.. آیا کسی هست که در نبودت دلتنگت شود؟! آیا کسی دلتنگ تو هست و خواهد شد؟ حاشا و کلا، هیهات... چه کردی چه کردی.. چه گفتی چه شنیدی، چه دیدی چه دیدی... به خدا قسم مرگ بر اینگونه زیستن سزاوار است، من اهل قسم نیستم ولی بگذار بگویم که ای بیچاره نگاه کن که چه به دست آوردی که مرگ یک سرمایه است و حیات و حیات رونقی ندارد... زندگی چیست عزیز من؟! بغض لبخند، خوردن حرفهای نیم‌خورده...  کسی هست که بر روی تو حساب باز کند، شرط ببندد؟!

حواله به یه جا

نصف عمر و اعصاب ما در باز کردن فیلترشکن و قفلهای فشرده بر در و کشف راههای پوشیده شده به گرد و غبار عصبیتها و جهل‌ها و دشمنی‌ها گذشت... 

مگر ما از زندگی چه میخواستیم که اینگونه آرامش و آزادی و لذت و ایمان زیستن را به یغمارفته میبینیم؟!.. به راستی ما به کجا حوالت داده شده‌ایم؟! روحهایمان به راستی در این کالبد خاکی در اذیتند...