۹۹/۹۹ دوزاری

 

 

 یه عبارت خوبی دکتر س‌ک‌و‌ی‌ی داره و زیاد استفاده میکنه "دوزاری" است.. به نظرم نه اکثر و نه حتّی ۹۹/۹۹ درصد انسانها بلکه درستتر است بگوییم همه‌ دوزاری هستند، همه‌ی انسانها دوزاری تشریف دارند...

بدعهدی زمانه زمانم نمی‌دهد

 

 

 چه گویمت که خون به جگرم، خون به دلم کردی... هیچکس نمیتوانست امّا تو کردی...همه کس میخواست امّا تو کردی...

نسینی الدّنیا

 

 

 راغب علّامه، نسینی الدّنیا... به خصوص اونجاهاش که میگه برگام :) 

سوز گرما یا سوز سرما!

 

 

 یاد لبخند گرم و شیرینت می‌افتم، نه به من که به دیگری (دیگران)... سردی و تلخی‌ات فقط برای من بود...

انّ ربک یعلم

 

 

 احساس می‌کنم فرسنگها با همه چیز فاصله دارم... از نور، از سرور، از خیر، از دانایی... و چقدر به چیزهایی که نباید نزدیکم.. این منگی، این استیصال، این شک که چون موریانه به جان ما مردم افتاده که اصلا چیزی به عنوان خیر هست؟ چیزی در بین ما بعلاوه میشود از نور؟ که بسازیم همه‌ی خرابی‌ها را؟ همه آنان که تحسینشان میکردم از گذشتگان و معاصران چقدر ناقص می‌نمایند، نه آنکه کامل می‌پنداشتمشان و نه اینکه نقص جزء لاینفک آدمیزاد نیست؛ همه چیز به بیرحمانه‌ترین شکل ممکن ناکافی و کمرنگ و تا حدّی مسخره است... دلتنگم، منگم، خسته‌ام از نرسیدن از این افتادگی، نه کسی هست که راه بنمایاند نه کسی که حداقل برای دمی به یکباره تمام وحشت را از دوش کوفته بگیرد و تاریکی‌ها را سبزی دهد... من شب را دوست دارم امّا از ظلمت شب به تنگ آمده‌ام، میخواهم چراغی در تاریکی بر تاریکی روشن کنم... یا الله... 

و ما دعاء الکافرین الا فی ضلال

 

 

 انگار جز غم چیزی ندارم..